Bomen vormen het symbool van het geworteld zijn op een bepaalde plek. Zoals de bomen in deze serie onlosmakelijk verbonden zijn met het verleden, heden en toekomst.
De waddeneilanden vormen een bron van inspiratie voor veel van mijn schilderijen. Het bijzondere licht, de sfeer en de eindeloze ruimte blijven me boeien. Deze serie schilderijen geeft daar vanuit verschillende invalshoeken vorm aan.
De schilderijen van deze serie laten de bijzondere kenmerken van de plant zien als ze niet geoogst wordt.
De bloemen en zaden tonen ons de natuurlijke groeiwijze die ons verrast door haar eenvoudige schoonheid.
Dit is de nieuwe serie schilderijen getiteld: "Elysische velden", de mythologische valleien waar de eeuwige lente heerst, zoals het lang geleden al door Homerus werd beschreven.
De schilderijen bestaan letterlijk uit verschillende lagen die de illusie dat je in het landschap kunt " verdwijnen" versterkt.
De schilderijen van deze serie vormen door de bijna abstract vormgegeven structuren, een lijnenspel dat blijft boeien en de unieke beleving van deze velden verbeeldt. Ze zijn licht en luchtig van kleur, wat past bij de stemming die het thema "na de regen" oproept.
Deze serie toont het uitbundig bloeiende landschap dat de belofte van een nieuwe zomer in zich draagt.
Omdat wij sinds juli 2011 een prachtige kleinzoon hebben gekregen, kon het natuurlijk niet uitblijven dat daar een schilderijtje van gemaakt moest worden.
En daar is het niet bij gebleven want na het portretje van Jari zijn er nog een paar bijgekomen.
Het is erg leuk en spannend om na jaren weer eens portretten te schilderen. Vooral kinderportretjes vind ik erg leuk om te doen en ga daar zeker mee door.
Dit werk uit de serie 'Iconen van de natuur' laat een aspect zien van de dierenwereld dat ontroert en ons laat beseffen dat we allen deel uitmaken van deze wereld.
De schilderijen, die geinspireerd zijn op de onderwater foto's van de bekende fotograaf Willem Kolvoort, geven een beeld van de wereld onder het wateroppervlak van sloten en plassen.
Deze verstilde beelden maken een wereld zichtbaar die, gezien vanuit een heel ander perspectief, onverwacht mooi en boeiend is.
Het idee voor deze serie is ontstaan in Italie, waar een groepje bomen leek te dansen in de zon. Het schilderij "Lentedans" is hieruit ontstaan. Een groepje bomen lijkt een dansje te maken om de lente te verwelkomen en de beschouwer wordt uitgenodigd om hierin mee te gaan.
In de daaropvolgende werken gaat het over de Hollandse lente, met het heldere, noordelijke licht zoals we dat kennen van een frisse dag in april, waarin de belofte van de komende zomer zich al aftekent.
Somniferum betekent "slaapbrengend". De prachtig geplooide, in de knop gevouwen blaadjes openen zich en reiken naar de zon. Om zich te laten wiegen in de wind en iedereen te bedwelmen met hun schoonheid.
Voor deze serie heb ik me laten inspireren door de kleurenpracht van de eindeloze tulpenvelden in de polder. Door heel veel felle kleuren naast elkaar te gebruiken wil ik laten zien dat in de natuur elke kleurencombinatie mogelijk en mooi is. Ook vind ik het fascinerend om te zien wat de beeldende mogelijkheden zijn van een simpele vorm zoals die van de tulp. Het lijkt alsof de bloem van binnenuit verlicht wordt en ons een blik gunt in zijn eigen kleurrijke wereld. De dunne, tere bloembladeren tonen ons een rijke, vergankelijke wereld van kleuren en vormen waarvan je intens kunt genieten.
Deze serie is ontstaan tijdens en na mijn jaarlijks bezoek aan het Oerol festival op Terschelling de laatste 12 jaar. Als je het duin oversteekt hoor je de branding al en tijdens het zware lopen door het brede strand komt de zee steeds dichterbij.
Woeste, schuimende rollers tot net voor het strand, het natte zand steeds weer overstromend.
De schitteringen van het zonlicht in het water en de verschillende tinten blauw van de zee, afhankelijk van de diepte.
Wolken die in het natte zand reflecteren.
De wind in je haar en dit alles bewonderen van de duinen tot de verre einder met je blote voeten in het natte zand.
Deze serie zeeschilderijen geven een impressie van het eindeloos wisselende spel van licht, lucht en water zoals je dat op het strand vaak ziet.
Dit blijft boeien omdat het iedere minuut van de dag weer anders is.
Een artistieke co-productie van Anneke Bagerman en dichter Ruud Knier.
In opdracht van Anneke heeft Ruud aan de Noordzeekust foto`s gemaakt van aangespoeld materiaal. Deze "aanspoelsels" vormen het uitgangspunt voor deze serie schilderijen. Voordat de "aanspoelsels" het strand bereiken, hebben zij al een hele reis afgelegd; een stille reis. Deze reis prikkelt de fantasie, inspireert en brengt een creatief proces op gang wat geresulteerd heeft in deze serie waarbij Ruud Knier voor elk schilderij een gedicht heeft geschreven dat deze reis op treffende wijze beschrijft.
In deze serie gebruik ik de stranden van het eiland Terschelling om landschappen te creëren die een gevoel van tijdloosheid en oneindigheid oproepen. De brede zandstranden, de spiegeling van de lucht in het water, de zee die zich voortdurend verplaatst onder invloed van het wisselende tij. Het bijzondere licht dat een gevoel van eindeloze ruimte oproept. En de herinneringen aan het steeds wisselende tij van degenen die komen en van degenen die zijn gegaan.
" En ze wisten niet, dat hetgeen ze voor zich op de muren zagen, slechts schaduwen waren van de werkelijkheid. "
Ik heb niet gekozen voor dramatische beelden of spectaculaire vergezichten, maar juist voor een simpel, alledaags stukje landschap zoals een dijkje, een talud of een stukje berm. Het zijn de plekken waar je dagelijks aan voorbij gaat zonder ze echt op te merken. In mijn werk probeer ik de schoonheid van deze simpele, onopvallende plekken te verbeelden, waardoor de beschouwer het gevoel krijgt in het schilderij te worden opgenomen en deel uit te maken van dit "stukje van de wereld".
Een zoektocht naar het onvindbare...
Deze vier werken vormen samen een terugblik op mijn jeugd.
Het werk in deze serie laat de kijker op een afstand kijken naar een beeld alsof het niet gezien mag worden, het glas vormt een barriere tussen twee werelden.
Kant staat hier symbool voor het leven van een vrouw, het witte kant voor de bruid en het zwarte om in te rouwen.
Mijn werk vanaf 1993 tot aan 1998 begint met het eindexamen werk "Atlantis". Het zijn tekeningen van syberisch krijt op een ondergrond van acrylverf met een bepaalde structuur. Deze techniek levert een wat schilderachtige tekening op, die goed past bij de onderwerpen van deze series. Sommige werken zijn beplakt met pergamijn of een andere papiersoort en afgewerkt met lak.
Dit werk gaat over het verloren land "Atlantis", zoals Plato het heeft beschreven. Ook in Plato's tijd was "Atlantis" al een mythe, een plaats van vrede en voorspoed. De tekening stelt "Atlantis" voor dat in cirkels in de zee lag met in het midden een menselijk torso, de ringen land voorgesteld als vormen van leven die gestold zijn in de tijd.
"Atlantis" bestaat uit 9 delen van 90 x 90 cm.